Nastawienie ma znaczenie

Jeden z ostatnich moich wpisów o tym, że mówię STOP narzekaniu (przeczytasz go tu—> link) poruszył co niektórych tak bardzo, że aż wystosowali mi prywatne wiadomości o tym jak to nie znam ludzi i świata, żyję w bańce mydlanej (złotej klatce?) i chyba nie mam pojęcia, co ja w ogóle wygaduję.

– Przecież żyjemy w chorym państwie, gdzie bez znajomości i kasy nic się nie da załatwić, a ludzie to podłe świnie, tylko czekają kiedy wbić nóż w plecy. I jak tu nie narzekać? Na łeb upadłaś?

Nie! Nie żyję na rajskiej wyspie, nie znając co to problem, kłótnia, czy łzy…

Nie rzygam tęczą i nie sram brokatem.

Nad głową nie fruwają mi różowe słoniki.

Czasem jestem pogubiona w tych uliczkach pokrętnej rzeczywistości. Mam dość słuchania, że jestem twarda jak skała – bo skały też się rozsypują i kruszą. Szukam momentami kogoś, kto pozwoli mi się rozpaść na kawałki i złoży w całość, kto zrozumie, że muszę być silna właśnie dlatego, że jestem słaba.

Słucham wiadomości, czytam, obserwuję, więc wiem co dzieje się na świecie, jakie tragedie wydarzają się codziennie i też mnie to wkurza! Czekam w kolejce do lekarzy i na wyniki badań. Nie mam kasy, by kupić sobie zdrowie lub chociaż lepszą formę. Martwię się o wiele rzeczy i wciąż dotkliwie doświadczam skutków swojej naiwności i wiary w ludzi. Marudzę tak jak każdy 😛 Stanowczo jednak mówię NIE na narzekanie będące odruchem, którym powierzchownie kwitujemy każdy element rzeczywistości. Jeśli bowiem nie zmienimy podejścia to czarne chmury będą kłębiły się ze zdwojoną mocą. Nastawienie ma znaczenie!

Naukowcy potwierdzili, że słuchanie narzekania jest jak bierne palenie – nie musisz palić, żeby odczuwać dotkliwe skutki kontaktu z tytoniem. Nie należy jednak pod wpływem tych odkryć zamykać się w bańce egoizmu i odcinać od ludzi. Czym innym jest bowiem narzekanie konstruktywne (które notabene nie do końca jest narzekaniem), gdy ktoś rzeczywiście ma problem i potrzebuje wsparcia, a czym innym przedstawianie świata non-stop w ciemnych barwach. Narzekanie jest formą wyrazu naszych emocji i reakcją na zdarzenia w życiu, których nie chcieliśmy doświadczać, a i tak nam się przytrafiły… Kiedy mówimy o sprawach, które nas bolą, smucą, złoszczą czy irytują, pozbywamy się balastu. Rozmowy o trudnościach, prowadzące do rozwiązania, mają niezbywalny sens. Wysłuchanie przyjaciela w kłopocie nie pozbawi nas przecież zdrowia ani energii, a jest ważną częścią relacji! Trzeba jednak rozróżnić, czy ktoś chce się przed nami wygadać, czy traktuje nas jak pojemnik na gorzkie żale.

Są ludzie, którzy znajdą problem na każde rozwiązanie, ale ja nie chcę do nich należeć. Uważam, że życie jest za krótkie, by z drobnych problemów robić wielkie dramaty i zdecydowanie za długie, żeby nie dostrzegać małych radości. Przekonałam się, że nic w życiu nie dzieje się przypadkiem i z każdego gówna można zrobić nawóz, może dlatego właśnie mam takie a nie inne nastawienie? Łzy, które są za duże zaczynają się uśmiechać, wiesz?

Proszę Cię… za­nim zaczniesz narze­kać, że Two­je życie nie ma sen­su i jest pełne trud­ności, przys­tań na chwilę i zastanów się, czy to właśnie Ty nie stwarzasz so­bie niepotrzebnych przeszkód…?